Roraty
Zwyczaje adwentowe - Roraty. Jednym z najważniejszych symboli Adwentu jest światło, którego tak pragniemy i szukamy o ciemnej i zimnej porze roku.
Jednym z najważniejszych symboli Adwentu jest światło, którego tak pragniemy i szukamy o ciemnej i zimnej porze roku. Nade wszystko jest ono znakiem mającego nadejść Chrystusa, który rozświetla całej ludzkości mroki niepewności i niewiedzy oraz pozwala uwierzyć, że Światłość ostatecznie zwycięża nad Ciemnością, tak jak Dobro nad Złem.
Przez cały adwent, przed wschodem słońca, odbywają się msze roratnie, adwentowe, poświęcone Matce Bożej – Matce Zbawiciela. Słowo „roraty” pochodzi od pierwszego słowa pieśni adwentowej „Rorate caeli desuper” – „Spuście nam rosę niebiosa”. Listopadowe i grudniowe ciemne poranki rozświetlane są przez małe świeczki zwane roratkami, udekorowane białą lub biało-niebieską wstążeczką. Coraz częściej można spotkać również lampiony, także te wykonane przez dzieci. W kościele, przy ołtarzu, czystym, dającym nadzieję płomieniem pali się duża świeca, roratnica, symbolizująca Matkę Bożą – ona także jest biała lub biało-niebieska.
Podczas mszy roratnich ich młodsi uczestnicy często zbierają naklejki czy obrazki, co pozwala im wytrwać w postanowieniu chodzenia przez cały adwent na poranne msze. Niewątpliwie pomaga również kubek kakao, który nierzadko pojawia się w parafii dla wszystkich chętnych dzieci.
Światło to także płomień świec zapalanych w domach kolejno przez cztery niedziele adwentu – najpierw jednej, później dwóch, trzech, a wreszcie czterech. Ich oprawę stanowi wieniec adwentowy, upleciony z zielonych gałązek świerkowych lub jodłowych, udekorowany dodatkowo np. kuleczkami cisu, ostrokrzewem czy kokardkami.
Galeria zdjęć
Patroni Orszaku Trzech Króli
Partnerzy Strategiczni Orszaku Trzech Króli
