Wieniec adwentowy 2019

Zwyczaje adwentowe - co wyraża wieniec adwentowy i czego nie może na nim zabraknąć?

Bardzo ważną chrześcijańską tradycją adwentową praktykowaną zarówno w kościołach, jak i domach jest wieniec adwentowy. Symbolizuje on światło Chrystusa.

Zwyczaj zapalania czterech świec, zaczynając od jednej i dodając kolejną na każdy tydzień adwentu, zapoczątkował niemiecki teolog ewangelicki Johann Wichern (1808-1881). Pierwszy wieniec Wichern wykonał dla dzieci w 1839 roku w stacji pomocy społecznej w Hamburgu. Autor wieńca, pragnąc umilić czas dzieciom osieroconym, którym tworzył 10-12 osobowe domy, wskazywał na świece mające symbolizować przede wszystkim nadzieję. Wieczorne nabożeństwa przy ich blasku miały w rzeczywisty sposób rozświetlać grudniowe ciemności, ale i serca okaleczonych dzieci. Wichern pragnął, aby to Jezus ogrzewał swym ciepłem ludzi samotnych i odrzuconych, szczególnie w okresie oczekiwania na Jego powtórne narodziny.

Według dawnych zaleceń i interpretacji kościoła wieniec adwentowy wykonuje się z gałązek szlachetnych drzew iglastych, takich jak np. świerk srebrzysty, jodła pospolita, daglezja zielona czy też sosna zwyczajna. Zielone gałązki umieszczano na kole drucianym o średnicy 20-40 cm. Na tak przyozdobionym okręgu najważniejszymi elementami są cztery świece. Wedle tradycji trzy z nich są w kolorze fioletowym, a jedna - na trzeci tydzień adwentu, w kolorze różowym. Przyjmuje się również, że świece mogą być koloru czerwonego lub innego, który będzie wyrażać radość.

Chcąc stworzyć własny rodzinny wieniec, można w prosty sposób ułożyć cztery świece na ładnym talerzu/tacy, a następnie połączyć je fioletową lub czerwoną wstążką, która da wyraz zasugerowanej w kościele kolorystyce i podkreśli charakter tego wyjątkowego czasu. Warto symboliczny „wieniec”  przyozdobić ułożonymi luźno zielonymi gałązkami nadającymi naturalnego wyglądu i wypełniającymi swym zapachem całe mieszkanie. Uwieńczeniem pracy będzie wspólne pobłogosławienie wieńca w sobotni wieczór przed I niedzielą Adwentu.